Liverpool aan de Maas

🗓 ZATERDAG 23 NOVEMBER 2024: Liverpool aan de Maas Festival 2024 bij de Azijnfabriek!

Liverpool aan de Maas Festival is terug! Na twee uitverkochtte edities in zowel 2022 als 2023, staan er ook dit jaar weer fantastische lokale bands van vroeger én van nu op het podium! Met dit jaar de toevoeging van de winnaar van het Roermond in Tune Ruwe Diamanten Festival, is dit een avond met live muziek in de Azijnfabriek die je niet mag missen!

🎙 Phone Home, Kelvin Zhero, Yantras, Johnny Paimen, Kras, Right Back.

📸 + 📽 Archief 2023: https://azijnfabriek.nl/liverpool-aan-de-maas-09-12-2023_archief/

TIME TABLE
⚡️ 20:00 Doors open
⚡️ 02:00 Closing time

Facebook event:
https://www.facebook.com/events/8194468640680015/

Roermond in Tune Social Media:
Facebook: https://www.facebook.com/roermondintune
Instagram: https://www.instagram.com/roermondintune/

Liverpool aan de Maas Social Media
Facebook: https://www.facebook.com/LiverpoolAanDeMaas

Azijnfabriek event:
https://azijnfabriek.nl/event/liverpool-aan-de-maas-23-11-2024/

#Azijnfabriek #AEK #Poppodium #Roermond #Roermondcity #Evenement #LiveMuziek #Concert #Festival #LiverpoolAanDeMaas #RoermondInTune #RockcityRemunj #Metal #Folk

Liverpool aan de Maas – zaterdag 23 november 2024

De derde editie van deze jaarlijkse viering van de Roermondse popscene is vooral een groot succes geworden door de vibe die er in de Azijnfabriek hangt. Muzikaal zijn de bands slechts op enkele raakvlakken te vergelijken. Zelfs het aantal bandleden schiet met gemak van vijf naar twee en alles ertussen bij de optredende groepen. Er hangt rond Liverpool aan de Maas een zweem van energie dat de juiste weg van de kleine en levendige scene naar boven is ingezet. De route naar Liverpool is lang, maar de tussenstops en het landschap maken het allemaal waard. Zal ook wel om die specifieke reden zijn dat ook zoveel muzikanten van niet spelende bands er waren. Je voelt de liefde en support voor elkaar.

Right Back
Energie! De inleiding benoemt het, Right Back levert het. De zaal is nog niet tot de juiste proporties gevuld met publiek, maar de rock van Right Back neemt simpel de open ruimte over. Snap best dat Roermond in Tune deze van oorsprong Panningse band heeft toegeëigend. Groots! Als winnaar van het Ruwe Diamanten festival, waarvan de eindronde op deze zelfde planken was, nog vers in het geheugen weten we wat het vijftal kan. En toch he, en toch verbaast het weer hoe geolied en afgetraind de groep is. Leunend op een bluesy groove, met hardrockrandjes niet schuw voor een beetje southern feel staat er een natuurkracht die door zangeres Nikki vol van vertrouwen door de set wordt geleid. Synergy! Ja, laatste nummer van een korte set, maar de groep is ook de ware definitie van het woord. Het geheel kan veel meer bereiken dan iedere stukje afzonderlijk opgeteld. Dat is de vibe waar het intro op aanhaakt en Right Back is de personificatie van dat gegeven. Magistraal!

Johnny Paimen
Omdat het drietal bezig is het met een debuutalbum en het voor vandaag net hun tweede opnamesessie erop heeft zitten, is de muziek zoals die stond onder de loupe genomen. Of beter gezegd de sound! Hoe kan het nog scherper en hoe kunnen we, een beetje zoals ook Right Back dat deed, de draad zo oppakken dat het nog beter pakt zonder smoel te verliezen? Zanger / gitarist Elmo heeft de tijd genomen om de juiste gitaartoon te pakken en zo kan het trio weer een grote stap maken in vergelijk met voorgaande shows. Door Roermond in Tune bestuurslid Goof Veelen aangekondigd als metalband, wordt niet helemaal begrepen waar de stempel vandaan komt. De dikke gitaarsound die veel meer scheurend is dan voorheen geeft die opmerking uiteindelijk toch een plek. Nieuwe songs worden voorgesteld en voor het eerst neemt ook bassist Ferry voor één nummer de zang verdienstelijk over. Weer een stap vooruit zonder de gave stukjes als dat basloopje in ‘Snow’ of die maniakale lach van Elmo in ‘Sleep Walk’ te verliezen. Alles is overgoten met een sausje van publieksinteractie, waarbij de stappen van de toehoorders richting het podium worden gezet.

KRAS
Vertrouwen in je eigen kunnen brengt je een eind. Dat moet ook wel want zanger / gitarist Vince staat er alleen voor. Ja, hij wordt ondersteund door drummer Chris die na zijn optreden met Johnny Paimen op zijn krukje is blijven zitten. De leiding ligt toch echt bij de jonge frontman. En het is ook het stukje jong dat een spanning oproept met de soulvolle muziek, die punkrock, grunge en hardrock als basis neemt. De stem is eerlijk en doorleeft alsof er verschillende levens doorheen klinken. Levens die net zoveel hoogte- als dieptepunten hebben gekend. Woede klinkt in ‘Talking Shit’, maar gelatenheid dan weer in ‘Me Myself’ of ‘Yes, You Know Better’. Het is nooit belerend omdat Vince heel dapper alles vanuit zijn perspectief beziet. Die echtheid is ook iets wat in de Azijnfabriek enorm wordt gewaardeerd. Vooraan wordt er meegezongen en springen er een aantal dapper de belevingswereld van KRAS in.

Yantras
Een drummer geeft hartslag aan de muziek, en kan dat voorzichtig, uitgesponnen of op vol vermogen doen. Een zangeres stuurt met haar stem, in het geval van Yantras met ingetogen melodieën als met grootste, overstuurde schreeuwen uit de diepte van haar ziel. De gitaar en bas hebben bij Yantras een andere functie. In het paspoort zijn het snaarinstumenten, maar vandaag worden het werktuigen. Gereedschap dat hammert op het aambeeld van het leven. Maar buigen of breken doet een aambeeld, net als de realiteit, niet. Harder slaan, vonken regen. De rode podiumverlichting flikkert als het vuur dat ongemakken moet wegbranden. Yantras dreunt door. De luisteraar wordt teruggeworpen op zijn primitieve zelf, waarbij de ziel, zonder fysieke aanraking, gedurende de set naast het lichaam wordt gezet. Het vinden van de oerkracht, dat is de zoektocht die het Roermondse viertal bewerkstelligt. En het mooie is, ondanks de zwarte, sombere muziek er na deze seance het gevoel van verlichting overheerst. De ziel is gezandstraald door de werktuigen van doom. Het blijft een prachtig contrast dat het zo ook voor de muzikanten zelf werkt. Grote glimlachen, tevreden gezichten en een Azijnfabriek die schoon achterblijft.

Kelvin Zhero
Het trio brengt, zeker na Yantras, lucht in Liverpool aan de Maas. Met jaren 80 hardrock, funky baslijnen en invloeden die een enkele keer op The Police teruggrijpen staat er een complete act. Best knap omdat Kelvin Zhero op het laatste moment is ingevlogen om Politietractor te vervangen. De muziek is het meest dansbaar van de avond waardoor de sfeer wederom een heel andere richting opgaat. Daar zit ook weer een stuk van de kracht van dit festival. Als het talent aanwezig is, kan het niet anders dan dat een uitnodiging volgt. Stijl is een kwestie van smaak, maar muzikaliteit is dat niet. Kelvin Zhero rockt en rookt zo de nacht in. Nog een wonder dat de prachtige stem van Vince door de rookmachine niet om zeep is geholpen.

Phone Home
Een tweestrijd volgt. Eigenlijk is Kelvin Zhero de hoofdact van deze geweldige avond, maar er komt toch nog een act na. Deze positionering wordt gedurende de set duidelijk. Phone Home is ‘drie-uur-in-de-ochtend’ muziek. Spacy droomlandschappen waar een reggea-achtige basis onderligt en waar flirten met progrock en jazz niet wordt geschuwd. De herhalende melodieën roepen een trance op die duidelijk het gevoel van het einde van de avond geven, maar waarbij je niet wilt dat die ooit ophoudt. Net iets te veel drank gehad, moe op de benen in jezelf gekeerd nog één keer meedeinen. Dat is heel iets anders dan de extraverte rock van Kelvin Zhero. De avond is voorbij, Liverpool aan de Maas wordt op wolken door Phone Home de deur uit gedragen. Gedanst, gedronken en genoten en deelgenoot mogen zijn van zes prachtige belevingswerelden.

Martijn Welzen

📸 Lieselotte Pennings

📸 Azijnfabriek Roermond
📸 Roermond in Tune
📸 Bright Waters